Op de terugweg had ik veel pech met de trein. De trein van Utrecht naar Arnhem reed niet, want er was een 'een aanrijding met een persoon' bij Driebergen-Zeist. Dus moest ik via Den Bosch reizen. Die trein ging niet verder dan Oss, want er was opnieuw 'een aanrijding met een persoon', nu vlak voor Nijmegen.
Alle passagiers stonden voor het station in Oss en dan raak je als vanzelf met elkaar in gesprek. Mensen klagen over de vertraging, de overlast die 'die springertjes' ons bezorgen. Je hoort mensen naar huis bellen:' ja 2 springers! Potverdorie nu kom ik te laat voor mijn afspraak'.
Dat hield me erg bezig.
Want wat een ellende, zo'n springer, wat een diepe droefheid.
Voor veel mensen is de wereld nooit meer hetzelfde na vandaag. Voor degene die het zo zwart zag, dat hij/zij meende dit te moeten doen, voor de machinisten en andere hulpverleners. En voor al die naaste familie en vrienden, die die boodschap thuis krijgen. Alleen maar verdriet. En wij hebben er alleen maar last van.
Ik heb mijn lieve schoonzoon gebeld en die heeft mij en een wildvreemde mevrouw in Oss opgehaald. Zo was zij toch nog op tijd, ondanks de springers.
Thuis vond ik in de mail twee brieven van leners uit Velp, die niet blij waren met hun nieuwe bibliotheek. Integendeel.
Daar kon ik even niets mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten