Democratie

Gisteravond was ik bij de gemeenteraadsvergadering van Renkum omdat de voortgang van het MFC 3b4 en de plannen voor het centrum van Renkum op de agenda stonden. Ikmkwam te vroeg, toch zat de raadszaal al helemaal vol, ik kreeg met moeite een stoel.
Die mensen waren allemaal gekomen voor het agendapunt 'bestemmingsplan Munnichhof' .  Geen idee waar dat is, maar in de buurt van de bibliotheek volgens mij.
Dat plan moet gewijzigd worden om de bouw van 14 appartementen in de sociale sector mogelijk te maken, zo weet ik nu. En de bewoners zijn tegen.
Ze vinden dat er te veel groen verloren gaat, dat er te veel appartementen gebouwd gaan worden, dat het de gemeente en de woningbouwvereniging alleen maar om het geld gaat. En blijkbaar zijn er al allerlei inspraakrondes en gesprekken met partijen geweest.
Het college stelt de wijziging van het bestemmingsplan voor. Het college heeft in de raad, dualisme of niet, eigenlijk altijd een meerderheid van de raadsleden achter zich staan.
Gemeentebelangen gaf aan nu toch tegen te zullen stemmen, de PvdA gaf aan niet unaniem te zijn en dus verdeeld te zullen stemmen.
De spanningen op de publieke tribune nam zichtbaar toe.
Partijen vroegen om een hoofdelijke stemming. Dat houdt in dat er niet door handopsteken gestemd wordt, maar dat elk raadslid apart om een 'voor' of 'tegen' gevraagd wordt.
We konden het vanaf de zijlijn niet bijhouden. Maar uiteindelijk was de uitslag 12 stemmen voor, 11 stemmen tegen. Het voorstel aangenomen met de kleinst mogelijke meerderheid....
Publieke tribune verslagen naar huis. De democratie in zijn essentie.
En dat kan dan heel spannend zijn, zonder dat je zelf een belang bij de discussie of uitslag hebt.
Overigens zijn alle voorstellen mbt Renkum probleemloos door de coalitiepartijen akkoord bevonden.

drukke directeuren

Tijdens onze 'retraite' in Vught hebben de aanwezige gelderse directeuren allemaal weer geklaagd over het gebrek aan tijd, over hoe adhoc en 'in de waan van de dag' we allemaal en het werk zijn. En hoe weinig we toe komen aan terugkijken, aan reflecteren, afstand nemen, jezelf eens kritisch in de spiegel (laten) kijken enzovoort.
En we gingen allemaal naar huis met een nieuwe gewoonte die er toe bij zou dragen dat we dat voortaan wél zouden gaan doen.
Nu heb ik met 3 andere collega-directeuren toch al weer bijna twee jaar (denk ik) een intervisie-groepje. Dat is ooit ontstaan vanuit de Werkplaats en vanuit precies dezelfde behoefte als in Vught weer naar voren kwam. We komen zo om de drie maanden bij elkaar en bespreken dan situaties of problemen waar één van ons, of wij allemaal, mee zitten. Erg leuk, zinvol en ook gezellig.
Vandaag is die afspraak voor (volgens mij) de derde keer verschoven. Telkens komt er voor één van ons iets tussen. Heel legitiem hoor, en ook begrijpelijk, maar wel zorgelijk. En eerlijk gezegd, diep van binnen ben ik ook altijd blij als het niet doorgaat. Want ook mijn dagen zitten vol met 'waan'.
Gelukkig heb ik déze nieuwe gewoonte nog wel steeds, en hij begint ook echt te beklijven.
Ik weet niet of ik echt dagelijks zal blijven bloggen, maar zeer regelmatig zeker wel.
Ik vind het leuk, en ook leuk om zelf af en toe terug te lezen. Ik krijg niet zo veel reacties, maar kan wel zien dat er af en toe mensen mijn blog bezoeken. Ik ga er dus rustig mee door.
En voor mijn intervisie-vrienden is er weer een nieuw datumvoorstel de deur uit. Eens zal het weer lukken!

E-boeken

Eigenlijk heb ik er nooit veel vertrouwen in gehad, in de rol die bibliotheken kunnen hebben als het gaat om het uitlenen van e-boeken. We zijn er op landelijk niveau al jaren mee bezig en we zijn niet verder gekomen dan het aanbieden van een aantal rechtenvrije (dus oude!) titels en een klein aantal titels die je 'streaming' , dus van achter je pc moet lezen.
De VOB praat nu, na jaren soebatten, niet langer met de gezamenlijke uitgevers, maar met de uitgevers afzonderlijk. Om te kijken of we voor titels uit hun fonds het recht op uitlenen kunnen afkopen. Want er moet natuurlijk wel flink voor betaald worden. En het gaat ook niet om de toptitels, maar om ' the shoulder en de tail' om even in de taal van 'the long tail' te blijven.
Volgens BNL, die vandaag bij BSG de stand van zaken rond Bibliotheek.nl kwam toelichten, zijn de bibliotheken daarbij echt wel een interessante partij. Ook al beginnen uitgeverijen en het Centraal Boekhuis ook allemaal zelf hun 'leenplatform'. Want het gaat helemaal niet meer om bezit, maar om toegang en beschikbaarheid.
De bibliotheken zijn dan een route richting e-boeken. En een druk gebruikte route, zo verwacht men, want ze zijn goed bekend en worden al door veel mensen gebruikt om aan leesvoer te komen.
Het kan dus allemaal heel prima naast elkaar bestaan. De lezer tikt waarschijnlijk de gewenste titel in bij een zoekmachine (Google of ... De nationale bibliotheekcatalogus) en kan dan de e-boeken die hij zoekt lenen. En als hij lid is van de bibliotheek kan dat tegen gunstige tarieven.
Zou het zo kunnen gaan werken? Misschien wel, dacht ik vanmiddag.
Maar wat duurt het lang  en wat kost het een hoop overheidsgeld! En wat ben ik bang dat de lokale overheid dat dan toch ten koste laat gaan van de fysieke bibliotheek in het dorp.....

Onderweg

Sinds ik bij de Bibliotheek Veluwezoom werk, rij ik heel veel kilometers. Niet alleen van huis naar werk, maar ook tussen de verschillende vestigingen.
Van mijn kantoor in Dieren naar huis is het, met hier en daar de standaard vertragingen, altijd een uur rijden. En als er een groot artiest in Gelredome staat, kan ik beter eerder naar huis gaan. Ik heb er wel eens 2,5 uur over gedaan....
Ik doe dit nu ruim 3 jaar en inderdaad, het went.
Ik merk dat ik de tijd tijdens het rijden steeds vaker gebruik om de dag te overdenken, om bepaalde gesprekken nog eens na te lopen of juist voor te bereiden. Ondertussen moet je natuurlijk nog wel je aandacht bij het verkeer houden. Maar dat lijkt aardig goed te gaan. Niet alleen de route, maar ook de verkeersstromen, de drukte en de gemiddelde snelheid worden routine. Er moeten alleen geen echt onverwachte dingen gebeuren, denk ik. Maar dat was vroeger op de fiets ook al zo.
Zo is de rit niet echt verloren, maar helpt hij ook om even afstand te nemen, of tot nieuwe inzichten en plannen voor de volgende dag te komen.
Waar ik slecht aan kan wennen is dat de werkdag met al dat reizen zo lang wordt. Al met al ben ik dagelijks toch zo'n 11 uur van huis. En ik ben zo graag thuis.....

Vergeten!

Om 23.00 uur kwam ik er achter dat ik nog geen blog geschreven heb vandaag. Daar gaat mijn goede gewoonte. Dus toch nog even dit bericht. Er is dus vandaag geen blog.
Doet me denken aan die mop van die krantenjongen die aan de deur komt om te zeggen dat de krant vanwege het zeer slechte weer vandaag niet bezorgd wordt :-)).
Morgen oplevering inrichting Velp.

Multitasken

Vrouwen kunnen veel dingen tegelijkertijd. Ik vertel dat altijd aan iedereen die het horen wil. Want ik  zie het bewijs daarvan voortdurend om me heen en ik ben er, al zeg ik het zelf, zelf ook een uitstekend voorbeeld van. Vandaag was weer eens zo'n dag.
Je kunt het altijd zien aan mijn bureau. Ligt helemaal vol met mappen en papieren, en met al die 'dossiers' ben ik op dat moment ook echt bezig. Ik bel iemand terwijl ik een mail over heel iets anders opstel. Als ze dan opnemen aan de andere kant, schakel ik moeiteloos over.
Zo heb ik vandaag: Gebeld over de lampen in Oosterbeek, foto's over opgestuurd, nog even naar Oosterbeek gebeld. Gemeente Renkum gebeld over de renkumcard. Gemeente Rheden gebeld over de productbegroting, ambtenaar niet aanwezig, mailtje gestuurd. Salarisoverzichten gecontroleerd en gefiatteerd. Ingelogd bij de bank, geld van de ene naar de andere rekening overgemaakt, salarissen klaar gezet om te betalen. Idem met de loonbelasting. Met Kerst en Astrid de jaarcijfers doorgenomen, mail voor Edwin opgesteld met onze vragen en opmerkingen. Poging tot nieuwe afspraak met financiële commissie gedaan. Mail opgesteld over personeelsdiner. Alsnog een uitnodiging verstuurd voor de opening van Velp. Afspraken uit een overleg van gisteren uitgeschreven en opgestuurd. Mary aan de lijn gehad. Telefonische afspraak met consulent van het uitzendbureau. Met Tanja de nieuwsbrief doorgesproken. Met Kerst naar de cijfers mbt leden en uitleningen besproken. Gebeld met Louis om aan te geven daar problemen mee lijken te zijn. Brief gemaakt om contract met de websitebeheerder opgezegd. Eerst nog even met de accountmanager daarvan gebeld. Reactie op een brief van een klant opgesteld, even gechecked bij Wieke. Een en ander doorgestuurd naar Jopie. Arbeidsovereenkomst gecontroleerd en ondertekend. Gebeld met nieuwe medewerker, ingesproken op voicemail.
En ik vermoed dat ik zo nog maar het een en ander vergeten ben. Ergens heb ik ook nog mijn boterhammetjes opgegeten...

Gedoe

Vanochtend was er weer een 'algemene personeelsbijeenkomst', nu in de nieuwe bibliotheek van Velp. We begonnen met een rondleiding door bibliotheek en ROC en iedereen was  enthousiast. Natuurlijk zijn er nog zaken niet optimaal, maar we werken aan verbeteringen.
Eigenlijk is vooral v-smart nog steeds de boosdoener. Er zijn nog zoveel zaken niet regulier en routinematig , dat de druk op de medewerkers nog steeds te hoog is. En het management rekent met een uitleenproces en een bezetting die gebaseerd is op goed werkende automatisering. En daar gaat het dus niet mee op dit moment.
Daarna bespraken we het medewerkerstevredenheidsonderzoek, de mogelijke manieren van werken in de nieuwe organisatie per 1 april en het flinke informele circuit, dat de laatste weken voor veel gedoe heeft gezorgd. Praten met je collega's is nodig en zelfs wenselijk, maar de speculaties en meningen van de laatste tijd hielpen niet mee bij het verbeteren van de sfeer en het ondersteunen van collega's die het moeilijk hebben.
De sfeer was goed, vond ik, open en betrokken. Het is niet makkelijk om in een vrij grote groep dit soort zaken samen te bespreken Ik hoop dat ook mijn collega's zich gehoord voelden, maar ook dat ze nu meer dan eerst de stap zullen zetten om vragen te stellen als dingen onduidelijk zijn, of als ze zaken niet kunnen plaatsen.

Mensen

Ik had vandaag een vrije dag. Vaak doe ik dan toch nog wel het een en ander voor het werk, mails lezen, mensen bellen, een notitie afmaken. Maar vandaag ben ik, samen met mijn broer en schoonzus, op verjaardagsvisite gegaan bij mijn tante. Haar eerste verjaardag zonder mijn oom Jan aan haar zijde.
Er is veel ziekte en zorg in de familie, neef, oom, nicht, broer. Dus gaat het gesprek over chemo's bestralingen, doorzetten, aankomen en afvallen. En dan het volgende moment over kinderen die stage lopen, vakanties die geboekt zijn, verhuis- en trouwplannen.
En dat is natuurlijk ook heel goed. Sommige dingen zijn zo angstig, dat je er niet echt goed bij stil durft te staan. En verder gaat het leven om je heen ook heel gewoon door. Voor niemand staat de wereld stil, iedereen doet zijn dagelijkse dingen. En je moet zelf tenslotte ook boodschappen doen, het huis poetsen en eten.
Maar het is soms wel raar om je dat te realiseren, als je eigen dagen nooit meer hetzelfde zijn.

Teambuilding

Een eerste overleg vandaag met een aankomend nieuw team: de specialisten en de lees/mediacoaches. Samen aan de slag om onze dienstverlening richting samenwerkingspartners en doelgroepen (lelijk woord) te verbeteren. Maar vooral samen aan de slag om een (h)echt team te worden. En dat zit er echt in. De toekomstige meerwaarde lag te springen om er uit te komen, vond ik. Wederzijds inspireren en bevliegen, kennis delen, meedenken en reflecteren, het zit er allemaal heel duidelijk in potentie in.  En dat gaat ons vast ook lukken, zeker als iedereen de positieve motivatie vast houdt die ik vandaag al zag.
Ik weet zeker dat die verandering in de organisatie een goede keus is, nu al!
En dat is fijn om te merken, dat je ideeën ook werkelijk in de praktijk voordelen op gaan leveren.

Fijn!

Fijne dingen op het eind van de dag.
Toen ik naar huis reed was er een item over bibliotheken op radio1. Een interview met de directeur van de bibliotheek in Almere, Chris Wiersma, over de nieuwe maatschappelijke rol die bibliotheken steeds meer vervullen: een plek van samenkomst, een huis van de stad, een plek waar gewerkt en gestudeerd wordt, waar mensen gewoon 'chillen'.  Leuk om ons zo weer eens in het nieuws te horen. Zeker omdat gisteravond in het gesprek met de Raad van Toezicht ook vooral naar die rol gekeken werd: de bibliotheek als bruisende plek van een leven lang leren. Niet de bibliotheek sluiten en boeken in het dorpshuis zetten, maar het dorpshuis sluiten en die functie (wat inderdaad veel meer een 'functie'  is dan de bibliotheek) in de bibliotheek invoegen.
Iets om samen aan te werken, want om dat te bereiken moeten we ons hele gewicht in de schaal gooien, op allerlei fronten.
En toen ik thuis kwam, was er een nieuwe paus!
We moesten wel lang op de balkonscene wachten, maar alle pausdeskundigen waren helemaal verrast, en dat is altijd leuk. Iedereen op het verkeerde been! Goed gedaan, kardinalen!

Complimenten

Laat thuis vandaag, na een 'benen op tafel' overleg met de Raad van Toezicht over de toekomst voor de bibliotheek. Inspirerende discussie.
En Jan Bouwman, de voorzitter, sloot af met een mooi compliment voor Kerst, die de Raad jaren heeft verzorgd met agenda, stukken, koffie, een koekje en verslagen. Deze avond was zijn laatste avond voor de Raad. Jan sprak zijn waardering uit voor de wijze waarop  Kerst het werk voor de Raad altijd heeft gedaan, en vooral in deze tijd van reorganisatie, waarin de gesprekken en besluiten Kerst soms rechtstreeks betroffen. Dat is vast niet makkelijk geweest, maar heel professioneel uitgevoerd. 'Chapeau', zei Jan.
Ik sluit me helemaal volledig totaal bij Jan aan.

Bijna april...

April nadert met rasse schreden. De maand waarin wij van start gaan met de nieuwe organisatie. Vanwege alle drukte hebben we ons daar eigenlijk te weinig op voor kunnen bereiden. Dat moet nu dus op korte termijn nog worden gedaan. Hoe gaat de overdracht van werk plaats vinden? Hoe zorgen we dat iedereen weet wat er van hem/haar verwacht wordt? Hoe gaan de nieuwe teams werken?
April is de start, maar de nieuwe organisatie zal zich werkendewijs moeten vormen.
Want in de praktijk lopen we tegen zaken aan, bevallen dingen of juist helemaal niet, moeten procedures en processen worden opgesteld of juist aangepast.
Het is dus erg belangrijk dat we elkaar en onszelf daar goed scherp op houden. Niets is in beton gegoten, integendeel, alle verbetersuggesties zijn uitermate welkom. Uiteindelijk wordt een nieuwe organisatie eerst op papier bedacht, zo goed mogelijk natuurlijk, maar de  praktijk moet laten zien dat zaken ook echt beter gaan.
Ik geef ons daar een schooljaar voor. Half 2014 moeten we het idee hebben dat er energie en efficiencyvoordeel uit de nieuwe manier van werken is voortgekomen.

Verder laat ik vrijdag mijn zomerbanden weer onder de auto zetten. Het moet maar eens afgelopen zijn met de kou!

Een nieuw beleidsplan

Vorige week heb ik de leden van onze Raad van Toezicht een aantal artikelen toegestuurd die kunnen helpen bij onze discussie, komende dinsdag, over de uitgangspunten voor ons nieuwe beleidsplan. Want dit jaar loopt de periode van mijn allereerste beleidsplan voor de Bibliotheek Veluwezoom al weer af.
Vanmiddag heb ik die artikelen zelf ook maar eens ge- en herlezen.
De teksten gaan over maatschappelijke ontwikkelingen en de rol van de bibliotheek daarin, over trends in de samenleving, de historische en toekomstige opdracht van de bibliotheek, de digitale ontwikkelingen enz.
Wij samen, als organisatie, moeten op basis van die informatie, en alles wat wij weten, horen, zien over onze gemeenten, onze klanten een nieuw beleidsplan formuleren. Met nieuwe of bestaande uitgangspunten, opnieuw geformuleerd voor de komende jaren.
Een paar opmerkingen en vragen zijn me nu al bij gebleven:
# ons oorspronkelijke doel: volksverheffing, is nog steeds actueel, en zou je kunnen herdefiniëren als 'Een leven lang leren'.
# laten we meer kijken naar wat we kunnen bijdragen aan het verder brengen van de samenleving en het individu, in plaats van vooral te kijken naar de tekorten die door ons opgevuld kunnen worden.
# laat de burger veel meer participeren in de bibliotheek. De burger wil meedoen, actief zijn. Maak van onze klanten mede-eigenaren en ambassadeurs.
Ben benieuwd naar wat de discussie ons zal brengen deze week.
Dit voorjaar gaan we ook met alle  medewerkers in gesprek hierover. Ik hoop op inspiratie en enthousiasme.

Springers

Vandaag was ik in Utrecht, bij een vergadering van de landelijke commissie marketing. Daar proberen we te kijken hoe we op landelijk niveau de lokale bibliotheken in de picture kunnen werken. Was zinvol vandaag, met aardige discussies.

Op de terugweg had ik veel pech met de trein. De trein van Utrecht naar Arnhem reed niet, want er was een 'een aanrijding met een persoon' bij Driebergen-Zeist. Dus moest ik via Den Bosch reizen. Die trein ging niet verder dan Oss, want er was opnieuw 'een aanrijding met een persoon', nu vlak voor Nijmegen.

Alle passagiers stonden voor het station in Oss en dan raak je als vanzelf met elkaar in gesprek. Mensen klagen over de vertraging, de overlast die 'die springertjes' ons bezorgen. Je hoort mensen naar huis bellen:' ja 2 springers! Potverdorie nu kom ik te laat voor mijn afspraak'.

Dat hield me erg bezig. 

Want wat een ellende, zo'n springer, wat een diepe droefheid. 

Voor veel mensen is de wereld nooit meer hetzelfde na vandaag. Voor degene die het zo zwart zag, dat hij/zij meende dit te moeten doen, voor de machinisten en andere hulpverleners. En voor al die naaste familie en vrienden, die die boodschap thuis krijgen. Alleen maar verdriet. En wij hebben er alleen maar last van.

Ik heb mijn lieve schoonzoon gebeld en die heeft mij en een wildvreemde mevrouw in Oss opgehaald. Zo was zij toch nog op tijd, ondanks de springers.

Thuis vond ik in de mail twee brieven van leners uit Velp, die niet blij waren met hun nieuwe bibliotheek. Integendeel. 

Daar kon ik even niets mee.

Mails

Het is de laatste tijd zo druk met van alles en nog wat, dat het lezen en beantwoorden van de mail er een beetje bij in schiet. En dat kun je je in deze tijd eigenlijk niet meer permitteren. Want mensen verwachten steeds sneller een reactie. 

Dus krijg je mails met : graag reactie voor...., aanmelden uiterlijk.....  En dan ben je al snel te laat.

Mails van klanten of de gemeenten kun je maar beter helemaal niet van je scherm af laten zakken, want daar heb ik rechtstreeks zelf belang bij.

Verder wil ik natuurlijk altijd met zorg reageren op vragen van medewerkers. Want zo lang ik niet gereageerd heb, kunnen zij niet verder. En de voortgang van het werk mag natuurlijk niet bij mij stagneren. Dat is wel het laatste dat ik zou willen veroorzaken.

Als je per dag zo'n 40 mails krijgt en je kunt er 10 behandelen en ook echt AFhandelen, loop je na een week 150 mails achter....

Ik probeer dan een selectie te maken en gooi in elk geval de digitale enquêtes weg, de nieuwsbrieven van de VOB en anderen stop ik in de map 'nog lezen' en als het me lukt stuur ik er een paar door ter afhandeling naar iemand anders :-).

Maar mocht je dus met smart op mijn reactie op je mail zitten te wachten, bel me dan even. Dan ben je vast van het scherm af gezakt....

Leren in het netwerk!

Vanmiddag was ik bij De Tussenstand. Een bijeenkomst waarin de stand van zaken met betrekking tot het Gelderse project De Bibliotheek op School werd toegelicht. Ook wij doen daar aan mee. Roselijn zit in de projectgroep en ik woon de plenaire bijeenkomsten bij waarin het o.a. gaat over strategie (en dat sluit dan weer aan bij het voor blog).
Ik dacht veel te horen wat ik al wist en dat was ook zo. Maar het was toch een zinvolle bijeenkomst, vooral door de stimulerende en informerende verhalen uit de praktijk van bibliotheken die al verder zijn in dit proces. Hoe doen zij dat, hoe werken die lees/mediacoaches, hoe worden de scholen enthousiast, hoe hou je de focus op waar het om gaat, hoe organiseer je het geld?
Leuk! Toch weer veel dingen genoteerd waar we bij ons op kunnen letten en van kunnen leren. Mensen van Zutphen en Rivierenland gaan nu, mede op mijn verzoek, een expertbijeenkomst voor lees/mediacoaches organiseren. Zodat ook onze kersverse LMC-ers (zullen we dat ook maar gaan afkorten?) een beeld krijgen van wat ze op die scholen moeten en kunnen doen en in welke valkuilen ze liefst niet moeten trappen.
Zo werkt het netwerk ook echt in de praktijk! Kijk ook op: Plezier in taal bij de bibliotheek Zutphen.
Daarna het avondeten maar even overgeslagen, er kwamen nog wat bitterbsllen en loempiaatjes langs...

Wat wij doen

Vandaag ging de bibliotheek in Velp weer open voor publiek. En dat was er, zelfs al ruim voor openingstijd. Dus zijn we maar eerder open gegaan.
Geweldig om te zien hoe mensen toch vrij eenvoudig hun weg vinden in die nieuwe bibliotheek. Het viel me op dat vooral de wereld spanning en actief veel belangstelling trok.
Eerder die ochtend waren de afdelingsleiders van het ROCA12 komen kijken. Meteen kwamen er al weer allerlei plannen tot samenwerking boven borrelen. Dus gaan Astrid en ik binnenkort weer eens praten met hen, om dat wat meer concreet te maken. Heel erg leuk en uitdagend, ook op beleidsmatig niveau!

Aan het eind van de middag een bespreking met de financiële ambtenaren van de gemeenten over onze productbegroting. De gemeenten willen graag weten wat ze krijgen voor hun subsidie. En dat willen ze het liefst op productniveau. Om dan uiteindelijk ook op productniveau te gaan kiezen in wat ze van de bibliotheek willen afnemen. Uiteindelijk kan dat betekenen dat de gemeente besluit de ene activiteit niet af te nemen en de andere wel, op detailniveau: "Doe de boekenweek maar niet en de maatschappelijke stage maar wel."
Een lastige discussie, want waar is dan nog onze eigen professionaliteit en expertise? Tot waar moet gemeentelijke grip op gesubsidieerde instellingen gaan en wanneer vertrouw je als gemeente op de professionaliteit van zo' n organisatie, die vanuit haar doelstellingen samen met de gemeente maatschappelijke doelen dient?

Paarden en kinderen

Mijn dochter heeft een paard (kruising Tinker-Fries, voor ingewijden) dar sinds kort in pension is bij een paardenstal in Groesbeek. Af en toe ga ik met haar mee naar het paard en dan maken we een flinke wandeling met zijn drietjes, mijn dochter, het paard en ik.
Dit keer dus door het groesbeekse landschap. Zo ongeveer in Duitsland al. Heuvelachtige weiden en akkers, een grijze lucht, behoorlijk stil voor zover dat in Nederland nog kan.
Heerlijk, zo'n lange wandeling. Dan praten we wat bij, terwijl mijn dochter ondertussen haar paard opvoedt. En ik zie haar zeer doordacht consequent zijn, streng en duidelijk, alsof ze met een peuter bezig is.
Ik vraag mij af of deze insteek een op een toe te passen is bij echte mensenkinderen. Wel nodig, want kinderen hebben behoefte aan duidelijkheid. Maar er komt toch vaak een leeftijd waarop kinderen je gezag niet meer accepteren en de grenzen heel bewust opzoeken. Paarden doen dat ook, begrijp ik, maar het lijkt mij dat die toch niet zo heel extreem de confrontatie aangaan.
Ik wens mijn dochter kinderen als paarden (of paarden als kinderen?).