Het is me in mijn leven een aantal keren gebeurd en ik weet ze eigenlijk nog allemaal: de keren dat ik echt ZEKER van iets was, en ik toch een onomstotelijk bewijs van het tegenovergestelde kreeg.
Ik herinner mij uit een ver(der) verleden een langdurige discussie over een huis waar ik ooit geweest was. Ik kon mij een vrij precies beeld vormen van hoe dat huis, de kamers, de aankleding er uit zag. Ik wist kortom ZEKER dat ik daar geweest was. Dat is jaren door mijn partner bestreden. Het KON NIET zo zijn dat ik daar was. In allerlei langlopende gesprekken werd de context uitgebreid in kaart gebracht, maar ik wist het echt heel ZEKER: ik was daar toen geweest. Ik ben een zuinig mens, maar daar had ik flink wat geld op willen zetten.
Jaren later kwamen we daar weer. Ik herkende er niets van, ik wist ineens ook ZEKER dat ik er inderdaad NIET geweest was.
Hoe kan dat nu? Heb ik dan gedroomd over die plek? Tot op heden is dat mijn verklaring voor mijn valse herinnering.
Deze week deed ik een uitnodiging voor een bijeenkomst met wel 12 personen de deur uit. Die zou plaatsvinden vlak voor mijn kleine stedentripje naar Basel volgende week. De afspraak was tot stand gekomen in een wat rumoerige setting, maar ik weet de context nog en waarom die wel en die toch wat lastiger zou kunnen. Uiteindelijk hebben we die datum geprikt. Dat wist ik ZEKER.
Nu blijk dat IEDEREEN de dag daarna in zijn agenda heeft staan. Terwijl ik dan natuurlijk in Basel zit, en dat wist ik toen we het afspraken ook al.
Hoe kan dat nu weer? Hoe is mijn beleving van het maken van die afspraak geweest? Hoezo heb ik nu die andere datum genoteerd? Want als mij duidelijk was geweest dat het om deze dag ging, had ik natuurlijk meteen gemeld dat ik niet kon.
Daar gaan dus dingen mis. Zonder dat ik kan traceren waar en hoe. Daar wordt ik dan dus wat onZEKER van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten