Met het standaard excuus dat ik het erg druk heb gehad.
Onder andere met de bruiloft van mijn jongste dochter, afgelopen vrijdag.
Een mooie dag, een heerlijke middagzon, een intieme, maar toch druk bezochte bijeenkomst in het stadhuis, een fijn terras, met lekker eten en drinken, mooie toespraken (waaronder die van mijzelf :-)), leuke stukjes en liedjes in de avond en een stralend bruidspaar!
Wat zullen die een pijn in de kaken hebben gehad, die avond.
En wat heerlijk dat ze kunnen terug kijken op een perfecte dag, want dat is waar ze zo op hoopten.
Ze zijn nu in de hipste stad van Europa, Berlijn, heerlijk samen op vakantie.
Mijn dochter en mijn schoonzoon hebben al sinds hun 16e verkering. Het is een bijzonder stel. Als je ze samen ziet en hoort, lijkt het vaak of ze nu al 25 jaar getrouwd zijn. Terwijl ze met hun 25 jaar nog helemaal aan het begin van hun leven staan, eigenlijk. Want alles moet nog beginnen: qua wonen, werken en leven. Toch hebben ze maar halve woorden nodig voor een gesprek, houden ze heel volwassen rekening met elkaars goede en slechte eigenschappen, kunnen ze samen enorm lachen. Allemaal heel belangrijke dingen.
Ik merk dat het feit dat je zelf ouder bent, ook maakt dat je wat sceptischer wordt, omdat je weet welke poetsen het leven je nog kan bakken, wat er allemaal nog kan gebeuren, wat er allemaal nog mis kan gaan. Ik probeer er erg op te letten dat ik daar zo min mogelijk over zeg. Want het helpt hen helemaal niet, lijkt me zo. Het haalt de vreugde van het geluk een beetje weg en maakt misschien wel bang voor de toekomst.
Voor mezelf vind ik het fijn, die levenservaring. Ik word er juist wat zekerder van, maak me minder druk, het zal mijn tijd wel duren en ook wel weer goed komen.
Maar ik denk dat generaties elkaar daar eigenlijk niet in kunnen en misschien ook maar niet in moeten willen vinden. Ieder mens moet toch weer zijn eigen leven ontdekken en ervaren.
Mijn dochter en haar man zijn nu dus gewoon op weg naar hun 60-jarige bruiloft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten