Ik had deze week een soort van jubileum te vieren: ergens rond deze tijd, in elk geval beging augustus, ben ik VIJF jaar geleden begonnen als directeur van de Bibliotheek Veluwezoom.
Toen overigens nog deBieb Veluwezoom en ik denk dat dat bijna één van de eerste dingen is die ik heb veranderd. Dat kwam omdat we ons aan de toen net ingevoerde landelijke huisstijl wilden conformeren en die had het alleen over de Bibliotheek. Maar ik geloof dat menigeen daar ook niet zo heel rouwig om was. Toch komen we ook na VIJF jaar die naam nog steeds tegen. Soms hebben mensen nog een emailadres van deBieb en dan komt hun mail niet aan, sommige organisaties leggen ook geen automatische link tussen post die je bijvoorbeeld krijgt en een bestaand adressenbestand (Doen wij dat overigens wel??). Zelfs onze brancheorganisatie heb ik echt nadrukkelijk moeten vragen onze naam te veranderen. Anders waren we in 2013 gewoon gecertificeerd als deBieb!
Maar die naamswijziging was natuurlijk niet het meest ingrijpende van de afgelopen vijf jaar. Want wat is er veel gebeurd!
Van de 6 vestigingen zijn er maar liefst 4 verhuisd en heringericht volgens de winkelformule. Onze subsidie is met bijna één/derde verminderd.
Veel van onze medewerkers zijn vertrokken, met (pre) pensioen of vanwege de bezuinigingen. Maar we hebben er ook inmiddels in die jaren weer een aantal nieuwe gezichten bij gekregen. Een reorganisatie, nieuwe functies, nieuwe samenwerkingstrajecten die al dan niet ergens in uitmonden.
Dat zijn de zakelijke dingen. Maar we deelden ook persoonlijke dingen: het overlijden van de vriend van een van onze mensen, ernstige ziekte van collega's, allemaal ingrijpende gebeurtenissen in het leven van mensen waar je mee samen werkt, waarbij we voor elkaar echt van betekenis kunnen zijn en ook zijn geweest, denk ik.
Het waren drukke jaren, waarin ik vooral gezocht heb naar manieren om de opgelegde bezuinigingen zó te realiseren dat ze ons en onze organisatie ook nog een stap vóóruit konden helpen. In plaats van alleen maar achteruit.
Het is heel aardig gelukt. Ik ben behoorlijk trots op hoe we er nu voor staan, en op het enthousiasme waarmee iedereen (nog steeds) aan het werk is, waarin er mee wordt gedacht en gewerkt aan nog weer nieuwe veranderingen.
Want het houdt niet op.. het is nooit klaar... Of dat nu is omdat er weer moet worden bezuinigd of gewoon, omdat de maatschappij voortdurend andere dingen van ons vraagt, omdat bibliotheken echt een andere positie en rol moeten weten te bemachtigen, omdat stilstand per definitie achteruitgang is.
Dus ben ik heel benieuwd wat de volgende VIJF jaar ons gaan brengen. Ik ben er klaar voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten