Ervaring is niet altijd een pré!

Al een hele week geen blog gemaakt!
Met het standaard excuus dat ik het erg druk heb gehad.
Onder andere met de bruiloft van mijn jongste dochter, afgelopen vrijdag.
Een mooie dag, een heerlijke middagzon, een intieme, maar toch druk bezochte bijeenkomst in het stadhuis, een fijn terras, met lekker eten en drinken, mooie toespraken (waaronder die van mijzelf :-)), leuke stukjes en liedjes in de avond en een stralend bruidspaar!
Wat zullen die een pijn in de kaken hebben gehad, die avond.
En wat heerlijk dat ze kunnen terug kijken op een perfecte dag, want dat is waar ze zo op hoopten.
Ze zijn nu in de hipste stad van Europa, Berlijn, heerlijk samen op vakantie.

Mijn dochter en mijn schoonzoon hebben al sinds hun 16e verkering. Het is een bijzonder stel. Als je ze samen ziet en hoort, lijkt het vaak of ze nu al 25 jaar getrouwd zijn. Terwijl ze met hun 25 jaar nog helemaal aan het begin van hun leven staan, eigenlijk. Want alles moet nog beginnen: qua wonen, werken en leven. Toch hebben ze maar halve woorden nodig voor een gesprek, houden ze heel volwassen rekening met elkaars goede en slechte eigenschappen, kunnen ze samen enorm lachen. Allemaal heel belangrijke dingen.
Ik merk dat het feit dat je zelf ouder bent, ook maakt dat je wat sceptischer wordt, omdat je weet welke poetsen het leven je nog kan bakken, wat er allemaal nog kan gebeuren, wat er allemaal nog mis kan gaan. Ik probeer er erg op te letten dat ik daar zo min mogelijk over zeg. Want het helpt hen helemaal niet, lijkt me zo. Het haalt de vreugde van het geluk een beetje weg en maakt misschien wel bang voor de toekomst.
Voor mezelf vind ik het fijn, die levenservaring. Ik word er juist wat zekerder van, maak me minder druk, het zal mijn tijd wel duren en ook wel weer goed komen.
Maar ik denk dat generaties elkaar daar eigenlijk niet in kunnen en misschien ook maar niet in moeten willen vinden. Ieder mens moet toch weer zijn eigen leven ontdekken en ervaren.
Mijn dochter en haar man zijn nu dus gewoon op weg naar hun 60-jarige bruiloft!

Slapeloze nachten

Iedereen heeft die wel eens, denk ik, slapeloze nachten. Ik heb ze regelmatig, soms erg, soms een beetje. En in de loop der jaren wen je ook zeer aan nachten die niet zo goed zijn, die je niet in één ruk door slaapt. In de tijd dat je echt kleine kinderen hebt is dat nauwelijks het geval. En dat komt tegenwoordig ook weer zelden voor.
Deze week had ik weer zo'n nacht, waar je dan echt last van hebt overdag.
Om half 11 naar bed, redelijk normale tijd, en dan om half één weer wakker.
Uurtje draaien, lichtje aan, even lezen, even plassen, weer een half uurtje draaien, hazenslaapje van ongeveer een uur en dan weer wakker. Half uurtje draaien, even lezen, in slaap sukkelen, maar toch weer wakker. En steeds die klok: half 2, kwart voor 3, 10 voor half 4.....
En dan gaat de wekker om half zeven en voelt het alsof er een rol watten om je hoofd gewikkeld is.
Allerlei adviezen geven mensen:
1. niet drinken voor het slapen gaan (kan..), juist wel een klein slaapmutsje (graag!)
2. eruit als je langer dan 10 minuten wakker ligt, even lopen, even wat warme melk drinken (brrrr, doe ik nooit)
3. meditatieoefeningen doen, beginnend bij je tenen (werkt soms bij mij echt goed, maar soms ook helemaal niet)
4. even lezen (doe ik altijd, lijkt toch echt te helpen. Alleen beklijft het boek dan niet meer zo goed, zodat ik regelmatig een boek nog een keer lees)
5. je man/vrouw/partner wakker maken om even te overleggen wat je het beste kunt doen tegen de slapeloosheid (heel goed idee!)
6. een pilletje slikken (echt niet!)
Ik probeer het maar te accepteren. Het is zoals het is. Gewoon even een "wollen" dag daarna en de volgende nacht lukt het meestal wel weer redelijk.
Dus aan echte slapeloosheid leid ik niet. Dat lijkt me pas echt erg.

het sociale domein

De afgelopen week heb ik twee halve dagen besteed aan het opdoen van kennis over en contacten met 'het sociale domein'. Daar verstaan mensen vaak verschillende zaken onder, maar in dit geval gaat het over alles wat te maken heeft met de drie decentralisaties die het Rijk in voorbereiding heeft. De gemeenten moeten vanaf 2015 zorg gaan dragen voor de uitvoering van drie regelingen: zorg aan langdurig zieken en ouderen (WMO), hulp bij het vinden van werk (of een uitkering verstrekken)(participatiewet) en de jeugdzorg.
Woensdagmiddag was ik bij een mini-conferentie van Viva, de Rhedense welzijnsinstelling die het werk van Carion in de gemeente heeft overgenomen, toen deze een jaar of twee terug failliet ging. Een aardige middag, met interessante sprekers. Het gehele nieuwe college van B&W gaf even kort acte de presence, wat toch ook aangeeft hoe druk zij zijn met die decentralisaties.
Een van de sprekers ging vooral in op hoe organisaties ook in de zorg zelfsturend kunnen zijn en ruimte aan de burger kunnen laten. Wat brood- en broodnodig is, want hij stelde dat nu 1 op de drie mensen niet werkt (om wat voor reden dan ook), maar dat over 15 (!!) jaar er nog maar 1 op de drie mensen wél werkt. Dat betekent dat die ene persoon een inkomen bij elkaar moet regelen (via het betalen van belasting bijvoorbeeld) voor die andere twee. Dus moeten die mensen die niet werken (o.a. ik dus!), veel meer zelf doen en regelen. En moeten de (zorg)organisaties efficiënter gaan werken, kleinschaliger, met minder management en meer zelfsturing.
Boeiend en herkenbaar verhaal.
Donderdag deed ik mee aan een werkatelier over het sociale domein. Met directeuren en managers van Gelderse en Overijsselse bibliotheken.
Leuk hoor, die mix!
Daar kregen we een denkmodel aangereikt dat, als je dat even kort toepast bij projecten of ontwikkelingen, snel inzicht geeft in wat je wilt, wie je daar voor nodig hebt, hoeveel je dat gaat kosten en wat je daarvoor beschikbaar hebt.
En een verhaal over de kansen die de drie decentralisaties bieden voor het bibliotheekwerk. Maar die waren me al wel duidelijk. En ook is me duidelijk dat daarvoor je lokale netwerk essentieel is. En je als directeur dus gewoon aan de bak moet in het contact met de nieuwe wethouder, je ambtenaren enz.
Huiswerk dus! en niet alleen voor de 2e bijeenkomst van volgende week.

De kneu

Wat een weer, dit weekend. Regen, wind en de hele dag zowel het licht als de kachel aan in huis.
En niks geen zin om er nog even uit te gaan of nog even wat in de tuin te doen. En eigenlijk ook geen zin om te lezen, of nog wat te werken, of tv te kijken.... Echt zo'n verveelweekend dus.
En zo'n hype rond dat songfestival irriteert me dan zelfs een beetje. Jongens toch, in mijn jonge jaren was het echt not-done om naar het songfestival te kijken. Dat was echt te burgerlijk voor woorden. Je schaamde je gewoon om te vertellen dat je ouders dat wel deden.
En nu zag ik op facebook dat de gestudeerde en gepromoveerde vrienden van mijn dochters zowaar een heel schema op hun laptop hebben gemaakt waarop ze de puntentelling bijhouden. En dan kansberekeningen maken.
Mijn dochter, die in het buitenland zit, heeft het gezellige avondje gewoon via skype kunnen meemaken. Dus echt op de bank erbij, op de i-pad, denk ik.
Beregezellig....
Wij deden dat dus vroeger met schaatsen: 2 pagina's uit de krant waren speciaal gemaakt op de ronde- en eindtijden van alle schaatsers op in te vullen. Mijn oudste broer mocht dat doen, wij moesten overal van af blijven. En dan vergeleken wij de onderlinge kansen en berekenden welke scores onze favoriet moest halen om te kunnen winnen.
Ach ja, andere tijden.
Maar toch ook weer niet.

Hierbij een foto van een 'common linit', een kneu dus...

Het werkplan van het Gelders Netwerk

Eens in de zoveel tijd, bij voorkeur eigenlijk jaarlijks, bepalen de Gelderse bibliotheken met elkaar waar ze de komende tijd geld en energie in willen steken. Wat gaan we doen, en vooral: wat gaan we sámen doen? Waar heeft de Gelderse samenwerking echt meerwaarde, op welke terreinen kunnen we echt wat voor elkaar betekenen en, en dat is natuurlijk ook essentieel, waar besteden we onze provinciale subsidie aan? Die subsidie krijgt vorm in de mogelijkheden die de Rijnbrinkgroep heeft om dat Gelders netwerk van bibliotheken te ondersteunen. Want dat is hun opdracht: ondersteun het Gelders netwerk van bibliotheken, bij voorkeur vraaggericht, dus op terreinen waarvan de bibliotheken zelf aangegeven dat ze behoefte aan die ondersteuning hebben.
In maart hebben we gezamenlijk de grote lijnen aangegeven en vanmiddag moesten we die nader uitwerken tot concrete acties.
In de inleiding werd een filmpje vertoond van de Rabobank, waarin de ontwikkelingen in de maatschappij geschetst werden. Kern van dat filmpje is: alles verandert voortdurend, sneller dan je zou willen. Als ik de link krijg zet ik hem nog wel op het blog.
Die conclusie schuurt een beetje met het opstellen van een werkplan voor 2 jaar. Want ja, wat nu actueel is, wat nu een kans is, is morgen misschien wel achterhaald en niet meer actueel.
Daarom ben ik blij dat we toch bleven 'steken' in de grote lijnen: samenwerking op het terrein van innovatie, exploitatie en educatie. Met veel ruimte voor proeftuinen.
Daarmee wordt de ingezette koers op het gebied van educatie/een leven lang leren doorgezet, gaan we grondig kijken waar efficiency winst te behalen is op ons uitleenproces en kiezen we nadrukkelijk voor nieuwe projecten, bijvoorbeeld op het gebied van het sociale domein en het aangaan van nieuwe verbindingen in de samenleving. En kunnen bibliotheken, apart of samen, aanvragen indienen voor projecten die ze willen uitproberen.
Nu moet onze netwerkmanager er nog een mooie notitie van maken.
Wel jammer dat er nogal wat bibliotheken, vooral de grote steden, ontbraken vanmiddag. Die kijken vaak toch vanuit een wat andere invalshoek.

Energie!

Vreemd is dat, hoe een tegenvaller toch opeens zicht op iets nieuws kan geven.
Al met al toch bijna twee jaar hebben wij (of misschien moet ik zeggen: heb ik) mij, als het ging om de toekomst van onze bibliotheek op de middellange en langere termijn, gericht op de samenwerking met de Bibliotheek Arnhem. Omdat dat zo ontzettend voor de hand lag en ligt.
Nu duidelijk is dat dat niet doorgaat, ben ik toch meteen weer bezig met het bedenken van andere perspectieven, met het nadenken over wat we nu echt dus zelf moeten gaan oppakken en hoe we dat dan kunnen doen.
Ik heb onze bibliotheek toch een tijdje 'in de wacht' gezet. Want het is natuurlijk ook niet zo slim om nieuwe wegen in te slaan, investeringen te doen, verstrekkende beslissingen te nemen, als je denkt dat je op korte termijn echt stevig met een nieuwe partner gaat samenwerken.
Maar er ligt nogal wat wat we nu weer op kunnen en moeten pakken: de selfservice moet eigenlijk worden vervangen, ons IT-netwerk is al een tijd niet bevredigend en up-to-date, ons contract voor de kopieermachines loopt af en er is nogal wat veranderd, wat willen we daar mee?
Kortom, allemaal weer zaken waar we onze eigen koers in moeten bepalen en onze eigen keuzes in moeten maken. Met ook natuurlijk onze eigen grenzen en beperkingen.
Ik merk dat ik er energie van krijg: we gaan er mee aan de slag, vort met de geit!