Ouder

Morgen wordt mijn oudste dochter 31 jaar.

De verjaardagen van mijn kinderen zijn voor mij altijd heel bijzonder. Niet perse om te vieren, maar vooral vanwege de herinneringen. Op die dagen denk ik altijd terug aan de periode dat ik zwanger van hen was, hoe dat was, hoe de bevalling ging, hoe het allereerste contact met dat nieuwe mensje voelde.

Zo bijzonder, dat allereerste contact.

Vooral bij mijn oudste dochter had ik een heel intense ervaring, ik zag haar eindelijk, en ik kende haar al, ik wist wie ze was.

Ze keek me met grote donkere ogen aan en ik herkende haar. En ik denk dat zij mij ook herkende.

Bijzonder hoor.

En dat is morgen, heel vroeg in de ochtend, zo rond 4.00 uur al weer 31 jaar geleden. En naarmate zij ouder werd, en haar eigen leven ging leiden, niet alles meer met me deelde, lijkt het soms of ik haar steeds minder ben gaan kennen.  Is die mooie jonge vrouw mijn  dochter?  Bijzonder.