Dick

Vandaag nam de directeur van de Liemers Bibliotheken, Dick Steenhuizen, afscheid. Ik ken hem vooral uit het netwerk van gelderse directeuren, maar anderen misschien beter als de man van mijn eigen voorgangster Mieke van Nieuwstadt.
Dick is bijna 64 en vond het een mooi moment om te stoppen. Hoewel, zei hij in zijn afscheidspraatje, hij had nog wel even door willen gaan.
Tijdens zo'n afscheid komen er vaak kanten van mensen naar voren die je in het werk niet zo duidelijk ziet. Zo doet Dick aan zen-meditatie. Dat wist ik vaag wel, maar dat het zo serieus was, wist ik niet. Zijn zen-lerares sprak ook een woordje. Ik had haar al zien zitten, een vrij jonge vrouw, met een volledig kaal hoofd. Dan denk je toch al gauw dat iemand kanker heeft en chemo's  ondergaat, maar ze was zen-meesteres en daar hoort ook een kaal hoofd bij. Zo zie je maar weer, niet altijd zo snel een mening klaarhebben, Lianne!
Op het eind van zijn praatje zong Dick een liedje van de Kinks voor ons. Niet al te zuiver, maar toch. Hij deed het toch maar.
Ook dat was verrassend en onverwacht.
Ik hoop dat hij nog vele jaren in goede gezondheid met Mieke mag mediteren en zingen. Het is ze gegund.

Mailterror!

Lastig hoor.
De hele dag was de mail eruit. In de mailserver bleek een harde schijf kapot. Nu had een van de andere schijven dat over moeten nemen, maar dat was niet gebeurd. Dus vanaf gisteravond 7 uur was er geen mail meer aangekomen. Nu ik net keek (half 9) bleek het nog steeds niet te werken.
Wat zijn daarvan nu eigenlijk de consequenties?
Ik heb stukken gelezen en notities gecorrigeerd. Want ik kon wel bij mijn documenten.
Maar ik niet kon niet lezen wat anderen mij stuurden. En ik heb ook 'mijn huiswerk' niet kunnen doen: reageren op vragen of antwoorden van mailers.
En dat kan wel een probleem zijn.
De meeste mailers kunnen wel een dagje wachten, zeker als je ze laat weten dat er een storing was. Maar er zijn natuurlijk mensen die je mailen met dat rode uitroeptekentje (wat ik zelf ook wel eens doe....) en dus dus eigenlijk per kerende post antwoord willen hebben. Of wethouders die mailen.
En daar weet ik nu niets van.
Wel lekker rustig eigenlijk.
En reken er op, als de mail het straks weer doet, dan komt er zo'n hele bulk van mails binnen, die allemaal schreeuwen om behandeling! Daar mag je dan wel een halve dag voor inplannen.
Ik zie er nu al tegen op.

De tas

Eigenlijk neem ik altijd werk mee naar huis. Altijd wel leeswerk, vaak ook dossiers waar ik stukken voor moet schrijven en dus ook nog over na moet denken. Soms secuur werk, met tabellen of zo. Meestal werk waar ik op het werk geen rust genoeg voor vind. Omdat er tussen de afspraken door gewoon te weinig tijd is om er even goed voor te gaan zitten.
Dus zie je me bijna dagelijks met een extra tas naar huis gaan. Daar zit dan al dat werk in.
Maar dat 'werkt' toch eigenlijk niet zo goed. En het is al helemaal niet Benedictijns (zie mijn allereerste blogs).
Want heel vaak doe ik er dus thuis niets aan. Zeker door de weeks ben ik er 's avonds gewoon te moe voor. En dan staat die tas daar toch een beetje vervelend om aandacht te vragen. En voel ik me 's morgens naast een beetje schuldig, ook vaak een beetje dom: sleep ik weer die hele tas onaangeroerd mee terug naar het werk.
Ook nu staat die tas daar. En was ik echt iets van plan.
Maar het was redelijk weer, en Han wilde er even uit. Dus zijn we lekker met een flinke omweg door het schitterende landschap naar het paard in Groesbeek gereden. En daarna hebben we samen een rolgordijntje bevestigd. En nu drinken we een lekker glas en doen we even niets meer.....
Dus maandag maar weer op pad met die tas.

Drive!

De gemeente Rheden heeft (vanuit het rijk) budget beschikbaar voor volwasseneneducatie, lezen, schrijven en rekenen voor volwassenen. Het ROC Rijnijssel krijgt al jaren de opdracht om die lessen te verzorgen. Met ingang van dit jaar mogen zij dit geld niet meer besteden aan de werving van laaggeletterden. Dus niet meer in gesprek met mensen en organisaties die laaggeletterdheid zouden kunnen herkennen en mensen zouden kunnen doorverwijzen naar de taallessen. De gemeente Rheden heeft de bibliotheek nu gevraagd de coördinatie van de werving van cursisten op ons te nemen. En een netwerk van relevante partners te organiseren.
Budgettair neutraal. Wat betekent dat we er dus geen extra geld voor krijgen....
Toch gaan we dat doen. Want voor dat soort werk zijn wij er ook.
En als we dan, zoals vandaag, samen praten over hoe we dat aan gaan pakken, dan zie ik dat ook echt zitten. Hoewel ik weet hoe ontzettend moeilijk het is om mensen die niet kunnen lezen en schrijven over die enorme drempel te laten stappen, heb ik dan toch het gevoel dat ons dat toch echt wel moet lukken. Omdat we de drive hebben, het idealisme, de enorme betrokkenheid bij het lezen en de taal. Met dat enthousiasme moeten we andere mensen en instanties toch kunnen inspireren om meer aandacht aan dit thema te besteden. En moeten we toch in staat zijn mensen te motiveren taalles te gaan nemen.
Ik ga voor minimaal het dubbele aantal cursisten volgend jaar juni. Wat jij, Alberdine ?

Winterdepressie

Over het algemeen ben ik niet zo gevoelig voor wat men stemmingswisselingen noemt. Ik heb meestal een vrij gelijkmatig humeur. Ik hoop dat iedereen dat herkend :-).
Maar van het weer van de laatste dagen kan ik echt chagrijnig worden. Zo somber, zo druilerig, zo koud. Bah. Ik word ook zo ongedurig van dat binnen zitten, ik wil eruit!
Ik ben enorm aan zon toe. Het voelt vreemd genoeg echt als een soort bijtanken, een uurtje in een stoel in de zon. En dat lijkt voor iedereen zo te werken. Dus daar ligt vast een of ander medisch verhaal aan ten grondslag.
Het blijft de hele week nog koud en nat. Dus voor een veeleisend gesprek moet je misschien een andere dag/week kiezen !

Plezier

Gisteren vierden we een bijzondere verjaardag in de familie. Of liever gezegd, 3 verjaardagen tegelijk.
Want toen een van mijn zussen, eindelijk, na allerlei behandelingen, weer zwanger was, beviel zij op de verjaardag van haar man, van een meisjes-tweeling. Dus zijn ze alle drie op 20 mei jarig. En dit jaar vierden zij dat de tweeling zesTIEN werd en mijn zwager zesTIG.
Een heel bijzonder gezin, het gezin van mijn zus.
Want de oudste van de tweeling bleek al snel zwaar geestelijk en lichamelijk gehandicapt. Roos is bijna blind en zal nooit lopen, praten, zindelijk zijn. En toch is een leven met Roos een verrijking, zo merken wij in de familie elke dag. Want doordat Roos er is, zijn de andere kinderen anders geworden. Staan ze toleranter in het leven en zijn ze zorgzamer voor andere mensen. Met het ruime hart van hun moeder en het grote geduld van hun vader worden het, door de vanzelfsprekende aanwezigheid van een zus die haar leven lang zorg nodig zal hebben, verantwoordelijke en betrokken mensen.
Geniet maar even mee! (Eerst even inloggen op Facebook )
https://www.facebook.com/photo.php?v=187048528109148

Angsthazen!

Vanochtend ging het gesprek in de VOB-commissie marketing vooral over het uitlenen van e-boeken. Er wordt op dit moment hard onderhandeld met de individuele uitgevers over de mogelijkheid voor bibliotheken om dat te gaan doen. En dan niet alleen voor rechtenvrije titels, maar ook voor actuele titels. De uitgevers lijken daarin de voorwaarden te bepalen. Ze eisen een apart lidmaatschap dat 20 euro moet gaan kosten. Ze willen dat er voor actuele titels leengeld betaald wordt. Ze willen zelf bepalen wat ze verstaan onder 'actueel'. En ze willen bepalen hoeveel titels lezers per jaar mogen lenen. En dan mag het ook alleen nog maar 'streamed', dus op een tablet of pc, en niet downloadbaar voor je e-reader.

En omdat de bibliotheken haast hebben, gaan we akkoord.

Alle randvoorwaarden zijn gebaseerd op angst. Angst dat er misbruik wordt gemaakt, terwijl iedereen weet dat er al een fors illegaal circuit aan e-boeken is. Angst dat de uitgevers inkomsten gaan mislopen. En daar waren ze vroeger in de strijd met de bibliotheken ook altijd al zo bang voor.

Terwijl volgens mij de bibliotheken voor heel veel titels juist de beste klant van de uitgever waren en zijn en een stevig draagvlak vormden voor niet al te courante titels.

Als je kijkt naar innovatiedrang, flexibiliteit, organisatievermogen en samenwerking, dan denk ik steeds vaker, dat menig branche een puntje kan zuigen aan de bibliotheeksector. Want wat  een oud denken en bang handelen, en dat voor een sector in forse nood, de uitgeverijen.

Visioenen

Wij, en samen met ons onze huurders in Oosterbeek, willen in dat gebouw een stap verder zetten in de samenwerking. We werken onder de naam Kulturhus, maar we doen toch eigenlijk erg weinig samen. En het gebouw verdient op dat punt ook geen schoonheidsprijs. Al die dichte muren en dichte deuren.
Vandaag had ik een gesprek met de directeur van het LeoKannerhuis. Over mogelijke samenwerking op het gebied van participatie van hun clienten (autisten) in een dergelijk concept. Ze waren enthousiast over het idee en schuiven aan bij de vervolgstappen!
En dan heb ik van die visioenen: De muren weg, alleen nog het blok met het drumlokaal en het sanitair laten staan (daarboven zit immers nu net onze back-office :-)). Een koffieplek/ontmoetingsplek/leesplek op het stuk tussen de romans en wat nu Solidez is. Met een soort podium zodat je heen eenvoudig voorstellingen kunt geven. Aansluitend de keuken van Solidez, gerund door clienten van het LeoKammerhuis of bijvoorbeeld Plurijn, die zorgen voor lekkere koffie met gebak, misschien 's avonds wel een low-budget maaltijd met producten uit de streek serveren, aan tafeltjes uitkijkend over het park aan de achterkant van het gebouw. Dus als je dochter dan naar ballet is, kun je daar even lekker zitten en relaxen. De zzp-ers zitten er ook, die hebben een lunchafspraak met een klant en gebruiken het draadloos netwerk en de kleine vergaderruimte om even rustig te overleggen. Het Kulturhus is open van 9 tot 9 en er is altijd iets te doen: zingen voor ouderen, internetcafé, leeskringen, dans- en theaterlessen, schilderles met open inloop, exposities en 's avonds een voorstelling, uitvoering of lezing. En natuurlijk gewoon de bibliotheek. Allemaal redelijk kleinschalig, maar levendig, informatief en gericht op lokale ontmoeting.
Daar moeten we toch ook bij de gemeente en andere partners de handen voor op elkaar krijgen, lijkt je niet?

Andere werelden

Vandaag heb ik, door onplezierige omstandigheden, de hele dag doorgebracht in de eerste-hart-hulp. Niet voor mezelf en ook niet echt ernstig, maar toch, liever kom je er niet.
Een pas gerenoveerde afdeling, waarop, net zoals vroeger bij de orthodontist van de kinderen, een hele rij medische stoelen staan, met bijbehorende apparatuur. Is de stoel bezet dan wordt er een gordijn rond je heen getrokken en daarmee krijg je een klein eigen kamertje.
Maar wel een erg gehorig kamertje.
Naast ons kwam al snel een luidruchtige meneer te liggen, van wie ik nu de hele ziektegeschiedenis ken. Pijn op de borst, uitstraling, benauwd, klonk allemaal niet zo goed.
Maar hij had veel luide noten op zijn zang en gaf meteen aan dat hij die ochtend (het was 11 uur!) al 5 biertjes op had. Tegen de pijn. En gisteren ook een feestje gehad, biertje of 12. En of hij even kon bellen. En waar zijn vrouw was. En hoe lang dit allemaal nog wel niet ging duren. En 'vrouwke, kun je even een astmapomp voor me halen, want ik ben benauwd' (tegen de verpleegkundige). En dat hij hier wel dood kon gaan! En dat hij dringend moest plassen, dokter, dat was zijn volle blaas, dat voelt u toch wel.....
Hoe de verpleging ook aangaf dat het even wachten was op de uitslagen, het duurde hem allemaal erg lang. Een aantal keren trok hij de stekkertjes van zijn borst en wilde gaan. Als hij zijn vrouw aan de telefoon had sommeerde hij haar 'als de sodemieter op te schieten'. In het koffiekamertje had ik zijn vrouw overigens horen praten over een vechtpartij en dat Piet tegen Klaas was uitgevallen.....
Uiteindelijk waren al zijn waardes goed en mocht hij naar huis. Waarschijnlijk gewoon spierpijn van het verhuizen, dacht hij nu zelf ook.
Maar wat een andere wereld, waarin die mensen leven!

Netwerk

Vandaag heb ik nader kennis gemaakt met Geny Neijboer, de nieuwe netwerkmanager van de SGB, de Gelderse bibliotheken. Ze heeft altijd in Overijssel gewerkt. Voor de OBD.
En omdat de OBD en BSG nu werkelijk fuseren tot de Rijnbrinkgroep, worden over en weer onbekende mensen ingezet voor openstaande functies.
Je ziet het ook als je bij BSG bent: allemaal onbekende gezichten, die daar rondlopen alsof ze er thuis zijn. Ik vind het een prima idee. Er valt altijd weer iets nieuws te zien en iets te leren van bibliotheken  die we nog niet zo goed kennen. En iedereen wordt weer eens gedwongen na te denken over de manier waarop ze werken. "Zo doen wij dat hier" kan dan weer eens tegen het licht gehouden worden. Want daar doen ze het anders, en is dat misschien beter?
Geny had al een aantal andere directeuren gesproken. De meesten waren niet zo positief over het netwerk.  Dat viel me tegen. Ik vind juist dat er flinke verbeteringen zijn geweest, de afgelopen jaren. Natuurlijk kan altijd alles beter en is ook niet iedereen even bekwaam, maar dat geldt altijd. En ik kan altijd een beroep doen op collega's uit het netwerk of van BSG en hopelijk straks ook de Rijnbrinkgroep. Ik ben dus wel positief over het netwerk.
Daar was Geny blij mee.....

Vakantietijd

Wat een gedwongen rust is dat, als bijna de rest van Nederland op vakantie is. Het aantal afspraken in mijn agenda is plezierig klein, dus heb ik tijd om me eens te verdiepen in wat inhoudelijks.
Er moet nog een soort van aanbod gemaakt worden om in het nieuwe schooljaar met het ROC inhoudelijk samen te gaan werken. Want daar leiden ze o.a. pedagogisch werkers en onderwijsassistenten op. En dat zijn de mensen die straks in hun werk veel besef en aandacht moeten hebben voor het belang van lezen, voorlezen, taalontwikkeling enz.
We werden gewezen op de website www.bouwstenenleesbevordering.nl. Een website waarop heel duidelijk de inrichting en werkwijze van het mbo en ook specifiek deze twee opleidingen wordt omschreven. Een heel mooie opstap om tot dat aanbod te komen.
Ik heb nu een a4tje, maar ik heb ook specialisten en lees/mediacoaches. En eigenlijk hebben alle doelgroepen met dit thema te maken: vroeg en voorschools, want het betreft pedagogisch medewerkers, die werken o.a. in de kinderopvang, basisonderwijs, want het is voor onderwijsassistenten, die gaan werken in het basisonderwijs. Maar ook 14-23 jarigen, want het betreft jongeren, die zelf ook nog wat te leren hebben op taalniveau. En hun docenten, want die weten ook nauwelijks wat de bibliotheek te bieden heeft.
Wie zal ik nu eens met mijn a4tje gaan lastig vallen?

Koninginnedag

Wat een dag dinsdag! Wat een oranje toestand en wat een hoop commentaar op alles en iedereen!
De commentator op de jurken van de gasten, op de speeches, op het al dan niet hoge emotiegehalte van de blikken die over en weer gingen. En dan nog diezelfde dag dan weer het commentaar van de commentatoren op de commentatoren.
Op twitter zie je dat dan allemaal voorbij komen, althans, in mijn geval slechts een zeer klein gedeelte. En ik krijg het al behoorlijk mee, dus kun je nagaan.
Lastig bestaan toch, zo in de openbaarheid. Iedereen vindt er altijd iets van en zegt dat dan ook. En soms ook onverbloemd en recht voor zijn raap. Daar moet je dan toch maar tegen kunnen. Dat mensen je een saaie doos vinden, dat je beter thuis had kunnen blijven, dat je een bolle kop hebt, dat je te dik, dun, wit of rood bent, kortom, dat je er niet uitziet!
Misschien went het, maar ik zou het vreselijk vinden. Al die mensen met hun oordelen. Terwijl ze je niet kennen, niets weten van de omstandigheden waarin je opereert, niets weten van de opdracht waarmee je op pad gestuurd bent. Kortzichtige mensen, die roepen voor dat ze nadenken. Eigenlijk gewoon heel domme mensen, dus.
Hé, ik kan het ook!