Openbaar

Nadat ik gisteren weer ben begonnen met schrijven voor mijn blog, heb ik ook besloten het volledig openbaar te maken. Dus je hoeft nu voortaan niet meer in te loggen om mijn blog te kunnen lezen.
Ik aarzel er wel over.
Enerzijds wil ik graag dat vooral mijn collega's van de bibliotheek af en toe mijn blog lezen. En dat doen er nu maar een klein aantal. Ik vermoed dat het inloggen toch een barriere is.
Anderzijds is het nogal wat als iedereen zo maar je blog kan lezen. Daar moet ik me bij het schrijven dan wel wat meer bewust van zijn. En ook al hou ik daar rekening mee, dingen kunnen toch anders uitpakken dan ze bedoeld zijn....
Maar, anderzijds,  moet je dan wel weten waar dat blog te vinden is. En dat weten maar weinig mensen. Als ik dat niet breed uitvent zal het wellicht met de vindbaarheid wel meevallen.
Maar nog weer eens anderzijds: je kunt met een openbaar blog wel weer allerlei reacties oproepen, waar je misschien niet zo blij van wordt. Of waar je in elk geval iets mee moet dóen. En dat is enerzijds natuurlijk een goede zaak, maar anderzijds heb ik al genoeg te doen.
En helemaal anderzijds kan ik de toegankelijkheid natuurlijk ook altijd weer inperken.
Gelukkig twijfel ik niet altijd zo....

Aan het werk maar weer!

Een hele maand ben ik vrij geweest. En heb ik dus ook niet op mijn blog geschreven.
Wat een luxe, 4 hele weken vakantie! Met ook nog eens 4 weken zon!
En ook dit jaar dacht ik aan het eind: mijn dagen zitten zo vol met allerlei dingen om te doen, ik heb helemaal geen tijd om te gaan werken!
En nu ik weer aan het werk ben, zijn anderen weg en is mijn takenpakket wat anders dan gebruikelijk: weinig afspraken en taken die normaal door bijvoorbeeld Jopie gedaan worden. Zo open ik  nu de post, bekijk de facturen, en ben ik verantwoordelijk voor calamiteiten in het bezettingsrooster. Ook wel eens goed om te zien hoe die dingen werken en hoeveel tijd daar mee gemoeid is. En hoe iedereen elkaar kan helpen door even wat aandacht te besteden aan degenen die een taak moet doen. Vraag je eens af: is dit duidelijk, wat ik hier nu doorstuur? Heb ik voldoende informatie gegeven? Dan hoeft degene die de klus moet afhandelen niet nog eens te bellen of nog iets na te zoeken of te vragen. Scheelt een hoop tijd en energie.
Aandacht, dat is alles wat er even voor nodig is, en betrokkenheid bij elkaars werk. Ik neem het mezelf ook maar weer eens voor, je wordt daar snel toch wat makkelijk in.
Zo en nu maar hopen dat er de komende 2 weken niemand ziek wordt!